Vierde dag 14 juli

Derde dag: Anuradapura
Om negen uur ging de wekker, want tussen tien en half elf hadden we met de chauffeur afgesproken. We gingen lekker ontbijten met een verse watermeloensapje, geroosterd wit brood, vers fruit en een eitje naar keuze. We bespraken wat we vandaag zouden gaan doen. Onze driver adviseerde een vriend van hem die voor 17000 roepie (x0,57 euro) een tour met ons gaat maken. We hebben hierop maar 'ja' gezegd, want wij hadden ook geen idee waar we in deze stad moeten beginnen.
FWe reden eerst naar de stad om geld te pinnen. Onze chauffeur kan de grote bus in het kleinste gaatje proppen en laat ons "los" in het centrum. We kopen vast voor veel te veel geld twee omslagdoeken en een sjaal. We betalen zo'n 20 € en weten ook dat we veel te veel betaald hebben. Het is natuurlijk ook een spel, maar afdingen is niet onze beste kant en ach, die mensen moeten ook wat verdienen. Lauraine wordt door elke man en jongen aangekeken en ze doen ook geen moeite het stiekem te doen. Ze voelt zich behoorlijk opgelaten en gaat hand in hand lopen met Wijnand. Ze vinden ons ook reuzen, want die Srilankezen zijn een stuk kleiner. Daarna reden we naar de eerste boeddhistische tempel van Sri Lanka. Hier zijn ook Rocky 4 en 5 geboren, Stephan en Wijnand kregen een rokje aangemeten, anders mochten ze niet naar binnen. Onze gids, Neil, vertelde ons de hele geschiedenis van het land en Boeddha en ondertussen zweetten we peentjes. Nu we meer wisten over het ontstaan, is het kijken naar de Boeddha's een stuk interessanter. Er zijn ook veel schoolkinderen en wij zijn voor hun een veel grotere bezienswaardigheid dan de tempel die ze moeten bezoeken. We zwaaien en lachen naar ze en gaan met een paar jongens op de foto. We lopen op onze sokken (dat doen alleen de toeristen), want de grond is te heet of vol met steentjes. Eigenlijk moet je op blote voeten om meer in contact te staan met moeder aarde, maar die voelen wij nu ook heel goed.
Hierna gaan we naar een grot, hier leefden de eerste monniken en de plekken waar ze hebben gemediteerd zijn te zien. We liggen nog even in het monikkenbedje en drinken daarna bij een oud vrouwtje herbalthee met een bruin klontje van het een of het ander waar je een klein stukje van in je mond moet doen, zodat de thee zoeter wordt. We drinken allemaal braaf onze beker met thee op en Julian stiekem zijn klontje in zijn zak, omdat hij het niet lekker vond. Direct werd er een nieuw klontje aangeboden, haha. Onze volgende stop was een stoepa in aanbouw. De gids vroeg of we een baksteen naar boven wilde brengen, zodat we konden zeggen dat we aan de stoepa hebben meegebouwd. Lau zag het direct niet zitten, maar helaas, rok aan, sjaal om en lopen maar. We lopen naar een provisorische trap, waar de treden niet allemaal meer heel van zijn. Van onder tot boven staan mannen in oude kleding, vaak zonder tanden, die de grote bakstenen aan elkaar doorgeven naar boven. Het is een smalle trap en met baksteen moeten we langs al die mensen naar boven. De mannen lachen ons toe als we naar boven lopen....we voelen ons behoorlijk opgelaten. Als we boven aankomen, leggen we de stenen neer en genieten van het wonderschone uitzicht. Daarna mogen we de gang weer naar beneden maken en de mannen en vrouwen lachen met hun ene tand hartelijk naar ons. Nu gaan we naar de oudste boom van de wereld. Onze rokjes en sjaals mogen weer om. Zelfs Wijnand en Stephan moeten weer een rokje aan en daarom gaan we niet met z'n vijven tegelijk. We zijn het ondertussen flink zat, maar er staat nog een stoepa op het programma. Het is ondertussen al drie uur en we hebben na het ontbijt nog geen hap eten meer gehad. We lopen naar de stoepa en onderweg zijn er allemaal aapjes. Sommige eten pinda's uit je hand. Julian en Lau durven dit wel aan. Ook hier moeten de mannen weer een rokje aan en op kousenvoetjes lopen we naar de enorme stoepa met 338 olifanten erom heen. We bekijken de kitscherige liggende Boeddha ( Nirvana ), maken foto's en willen dan wel graag terug naar het hotel. Eerste kopen we nog even de overheerlijke cola in een glazen flesje en Lau en Julian kopen voor maar liefst 60 rp. ( 34 cent) een zwart armbandje. De gids regelt een restaurant, is van zijn vriend, en daar eten we fantastisch! Ook hier zijn weer twee Nederlandse gezinnen. Sadesh brengt ons weer naar huis, waar we op ons bedje neerploffen. We spreken af dat we om acht uur gaan eten, dan kan rustig douchen. Aan het einde van de avond eten we nog wat in het buitenrestaurant van het hotel en type ik mijn verhaaltje. Wijn hebben ze helaas niet, maar de ober gaat op de scooter naar de plaatselijke supermarkt om voor ons een flesje te halen. Lief!!!