24 juli

24 juli, maandag, 14-de dag
Na een kort nachtje, gaat de wekker om half vijf in de ochtend. Ik heb onrustig geslapen, gelukkig ben ik niet voor de wekker wakker. De eigenaren hebben een ontbijtje voor ons klaargemaakt. De broodjes waren niet lekker, soort smakeloze kipcurry op wit brood. We eten het niet op. Wel het appeltje, het water en de fruitdrank. Het is een pittige, maar mooie wandeling. Het is vroeg en de wolken hangen nog laag, de omgeving is prachtig, veel groen, maar weinig dieren. We horen wel van allerlei geluiden. Het is behoorlijk vermoeiend en als we aan een afdaling beginnen, glijdt Lauraine onderuit op de steentjes. Gelukkig was er een kraantje boven en kon ze haar handen wassen. Ik loop rustig door en glij ook onderuit. Ik val ongelukkiger en heb mijn handen kapot. Ik moet ook naar boven om het zand eruit te wassen, au au! Ik denk aan mijn moeder en roep: het doet niet zeer! We klauteren over nog meer rotsblokken en als we halverwege zijn, zien we world's end. We hebben en prachtig uitzicht en we staan aan een ravijn. We maken ver schillende foto's. We zijn nu halverwege. We moeten weer behoorlijk klimmen en hijgen wat af. We zijn gestart om kwart voor zeven en komen om kwart voor tien weer aan. We ploffen neer in het busje en Sudesh rijdt ons terug. Onderweg zien we nog herten en Wijnand voert ze een appeltje door het raampje, maar vindt het maar niets. Via honderden slingerweggetjes en duizenden hobbels, komen we aan bij een meer, waar we dan een lunch nemen. We zitten heerlijk in de zon en kijken uit op een prachtig meer. Wijnand en Stephan hebben gelijk Joop Zoetermelk armpjes. Als we bij het hotel aankomen duiken we na een douche ons bedje in, even bijslapen. De elektra valt uit en de hele stad zit zonder, Om half vijf gaan we de stad verkennen. We lopen weer richting het meer, maar geen restaurant te bekennen. We gaan met een tuktuk weer richting het centrum en daar vinden we een Chinees restaurant waar ze happy houd hebben. De mannen nemen een Bacardi Cola en de meisjes een mogito en Julian een verse cola:) We eten lekker en om negen rijdt de tuktuk ons weer naar de lodge. We mogen eindelijk eens uitslapen, omdat we morgen om half één met de trein naar Ella gaan. We hebben onze plannen gewijzigd. We blijven nu nog maar 1 nacht in Ella en we hebben dus 6 nachten aan zee in Mirissa. Ik mis de rust op een bedje aan zee met een boekje erbij. Ik kijk er nu al naar uit. Slaap lekker liefies! De elektra is weer uitgevallen, dus even snel een kattenwasje en hup ons bed in