1 augustus

Dinsdag 1 augustus
We hebben om tien uur afgesproken met Sudesh, dus voor die tijd moeten we ontbeten hebben en de koffers gepakt zijn. Tijdens het ontbijt regent het pijpenstelen, maar Het is nog steeds 30 graden. We zien de apen in de bomen springen, die zijn vast blij met de regen. Wijnand moet alleen nog betalen. Gisteren heeft hij met de eigenaar gesproken over de prijs van de kamers, want die lopen nogal uiteen. De eerste boeking van vier nachten is een stuk duurder dan de tweede en derde boeking van beiden een nacht. De eigenaar beroept zich op Booking.com, wat natuurlijk nergens op slaat, maar ze praten hier allemaal steenkolen Engels en dan heb je snel het idee dat je langs elkaar heen praat. Om kwart voor tien loopt Wijnand naar beneden. Julian zit al boven op de gang op de eerste verdieping dichtbij de WiFi op de bank. Hier heeft hij ook al thee gedronken met de eigenaar en hebben ze hem gevraagd of wij een avond met de familie wilden eten: Rice and curry. Dit laatste hebben we vriendelijk afgeslagen. Ten eerste houden wij er niet zo van, het is veel te pittig voor ons en ten tweede wilden we gewoon liever aan het strand eten, met elkaar.
De schoonmaakjongen, super lieve man, Noan, geeft papa de rekening. De bedragen komen niet overeen met de bedragen die wij van Booking.com hebben doorgekregen. De eigenaar is in geen velden of wegen te bekennen. WIjnand had gevraagd of de rekening in roepies kon worden opgemaakt en gisteren hebben we het geld opgehaald bij de pinautomaat. Dit maal ging het goed, want er is ook wel eens storing of een pasje doet het niet of de automaat heeft niet voldoende geld....
We moeten de bedragen omrekenen, maar de WiFi doet het hier zo slecht, dat we niet veel verder komen. Noan kan ons niet verder helpen en wij bellen met de eigenaar. Hij komt er zo aan, in vijf minuten. De eigenaar heeft andere bedragen op zijn Booking.com staan en na wat heen en weer gepraat en ik word een beetje boos dat hij alles op Booking.com afschuift, geeft hij ons een korting van 4000 roepie en dat betalen we dan ook. We mailen later wel naar Booking.com en daar krijgen we een uitgebreid verhaal van terug, maar worden er niet wijzer van. Het zij zo. We hebben hier prima vertoeft, de kamers waren prachtig, dichtbij zee, goed ontbijt. Om handdoeken moesten we elke dag vragen en schoonmaken hebben ze 1x gedaan, maar ach, het is Sri Lanka.
Tegen half elf vertrekken we naar Negombo. Vanaf vanochtend regent het steeds en de zon hebben we nog niet gezien. We stoppen nog een keer om een foto te maken en in drie uur zijn we in Colombo. We worden afgezet bij een klein winkeltje met 'gems and juwelry' (edelstenen en juwelen). Lauraine wil namelijk erg graag een gouden armband die gezien heeft bij de vrouwen in de tempels. Goud en zilver is hier goedkoper, maar nu ook weer niet zo goedkoop. We hebben geprobeerd het uit het hoofd te praten dat ze het toch niet kan betalen, maar ze bleef erin volharden. We worden natuurlijk met alle égards ontvangen. We krijgen een kleine rondleiding en komen dan terecht in de winkel. Met vier, vijf man tegelijk proberen ze aan Lauraine en mij oorbellen en kettingen te verkopen. Ze vragen niet eens waar onze interesse ligt. Ze zijn hier gek op allerlei kleurtjes en vragen wanneer je geboren bent, want dan hebben ze een bijpassende gekleurde steen. Ik krijg een hanger om met een rode steen. Lauraine laten ze ook allerlei roze, blauwe, rode, gele stenen zien. Stephan proberen ze ook nog te strikken voor een ring. De verkoper vroeg om zijn hand en zei dat hier heel mooi een gekleurde ring bij paste. Stephan zei dat hij er niet van hield, maar de man dramde door, totdat Steef vroeg om zijn hand en vroeg waar zijn ring was. Die had hij altijd in het weekend om, jaja....
Ik begon me behoorlijk te irriteren, want de druk voerden ze op en de prijzen logen er niet om. Lauraine vroeg naar een gouden armband, maar die hadden ze niet en ze boden vrolijk nog meer oorbellen aan. Om van ze af te komen zei ik dat onze dochter binnenkort jarig is en een armband wil en dat we het daarbij houden. We zijn de winkel uitgelopen en we werden doorgestuurd naar een andere juwelierszaak. Ik had het al helemaal gehad, maar Wijnand en Lau wilden daar toch nog even kijken. Het is enorm druk in het verkeer in hartje Colombo, dus het duurde even voordat we er waren. We werden opgewacht door een man met een enorm geweer over zijn schouder. Lauraine zag direct wat ze wilde, want aan een tafeltje verderop werd precies zo'n armband verkocht. Wij mochten ook aan een tafeltje zitten en de dozen werden op tafel gezet. De armbanden zijn van 22 karaats, dun en circa 400 euro!!! "Heeft u ze misschien van 14 karaats?" "Ja, alleen in witgoud." " O, die wil ik niet."
We zijn allemaal even bij de juwelier naar de wc gegaan, hebben bedankt en zijn weer in het busje gekropen. Het was ondertussen al bijna half drie. Wijnand vroeg aan Sudesh of hij een restaurant kon zoeken. We wilden niet naar een pizzahut, maar naar een gewoon restaurant. "No problem, m' am." Sudesh doet nog wat aan sightseeing in Colombo, wat een prachtige, grote gebouwen staan hier. Dan draait hij de snelweg op richting Negombo. Het restaurant moet toch nog even wachten. Het uitzicht is prachtig, we vervelen ons niet, maar hongerig zijn we wel. Als we in het wat rustige Negombo zijn, vindt Sudesh een restaurantje. We zijn tien minuten van zijn huis vandaag en deze is erg goed. Helaas, gesloten vanwege gebrek aan water of zoiets. Tegen het verkeer in rijden we naar een restaurantje verderop. Deze is wel open en we kunnen buiten bij het meer zitten. Sudesh nodigen we uit om met ons mee te eten. We kletsen wat, Sudesh nodigt ons uit op Facebook en het eten is heerlijk. Daarna willen we naar ons hotel en Sudesh kan nu eindelijk naar huis, maar eerst even langs de bloemenwinkel. Morgen heeft hij een bruiloft, dus even bloemen regelen. Sudesh brengt ons morgen niet naar het vliegveld, maar heeft een vervanger geregeld. Het hotel ziet er ook weer mooi uit. We verblijven een nachtje in dit kleine paradijsje. 'S avonds gaan we voor de laatste keer eten aan het strand. Als we een drankje hebben, staan daar plotseling Jan Kerkhofs en Suresh van Saytours. Ze vragen hoe we het hebben gehad en nemen afscheid. We nemen onze tijd, want we weten dat we morgen de hele dag om het vliegtuig zitten en onze vakantie erop zit. Sudesh hebben we vanmiddag al onze fooi van 15000 roepie gegeven ( 85 euro), hij heeft ons toch drie weken lang veilig door Sri Lanka geloodst en ons op de mooiste plekken gebracht, altijd met een glimlach op zijn gezicht. Na het eten hebben we nog 2000 roepie over en die geeft Julian ook aan Sudesh, voor zijn twee kinderen. Hij is blij en wij ook.